کوئنتین تارانتینو، کارگردان صاحب‌سبک و جنجالی سینمای جهان، در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود با رسانه «ورلد آف ریل» از میان آثار پرشمارش، فیلم «لعنتی‌های بی‌آبرو» را به عنوان بهترین ساخته‌اش معرفی کرد و آن را «شاهکار» خود نامید. این انتخاب، بار دیگر توجه‌ها را به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های قرن بیست و یکم جلب کرده است.
انتخاب شخصی تارانتینو؛ از علاقه تا افتخار
تارانتینو در این مصاحبه با نگاهی صریح و بی‌پرده به کارنامه‌اش، گفت: «لعنتی‌های بی‌آبرو بهترین فیلمی است که ساخته‌ام. این فیلم را شاهکار خودم می‌دانم.» او همچنین افزود: «روزی روزگاری در هالیوود» فیلم مورد علاقه من است و «بیل را بکش» فیلمی است که انگار فقط من می‌توانستم آن را بسازم. این فیلم از تخیل، هویت، عشق، اشتیاق و وسواس من سرچشمه گرفته و به همین دلیل احساس می‌کنم برای ساختن آن به دنیا آمده‌ام.»
این اظهارات، به‌ویژه درباره «لعنتی‌های بی‌آبرو»، با دیالوگ پایانی فیلم همخوانی دارد؛ جایی که شخصیت آلدو رین با بازی برد پیت می‌گوید: «فکر می‌کنم این شاید شاهکار من باشد.» جمله‌ای که حالا می‌توان آن را نه‌تنها بخشی از فیلمنامه، بلکه بازتابی از نظر واقعی کارگردان دانست.
نگاهی انتقادی به آثار اولیه
در ادامه گفت‌وگو، تارانتینو به آثار اولیه‌اش مانند «داستان عامه‌پسند» و «سگ‌های انباری» نیز اشاره کرد، اما با نگاهی انتقادی. او گفت: «در آن دو فیلم، صحنه‌هایی وجود دارد که کاملاً آماتوری هستند. آن زمان نمی‌دانستم دارم چه کار می‌کنم. حالا که حرفه‌ای شده‌ام، به آن اشتباهات افتخار نمی‌کنم، هرچند هر دو فیلم فوق‌العاده‌اند.»
این اعتراف صادقانه از سوی کارگردانی که بسیاری او را یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سینمای مدرن می‌دانند، نشان‌دهنده رشد حرفه‌ای و نگاه درون‌نگر او به مسیر فیلمسازی‌اش است.
جایگاه آثار تارانتینو در فهرست‌های معتبر
فیلم «لعنتی‌های بی‌آبرو» در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر قرن بیست و یکم نشریه نیویورک تایمز، رتبه ۱۴ را کسب کرده است؛ بالاترین جایگاه در میان آثار تارانتینو. «روزی روزگاری در هالیوود» در رتبه ۴۴ و «بیل را بکش: قسمت اول» در رتبه ۶۱ قرار دارند.
با این حال، بسیاری از طرفداران و منتقدان سینما همچنان «داستان عامه‌پسند» را نقطه عطف کارنامه تارانتینو می‌دانند؛ فیلمی که با دریافت نخل طلای جشنواره کن و تأثیرگذاری گسترده بر زبان سینما، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ سینما دارد. برخی نیز «جکی براون» را یکی از آثار underrated او می‌دانند که کمتر از آن یاد شده، اما ارزش‌های سینمایی قابل توجهی دارد.
جمع‌بندی؛ انتخابی شخصی یا تأیید عمومی؟
اگرچه انتخاب «لعنتی‌های بی‌آبرو» به‌عنوان شاهکار از سوی خود تارانتینو، نظر شخصی اوست، اما همخوانی این انتخاب با جایگاه فیلم در فهرست‌های معتبر و استقبال منتقدان، نشان می‌دهد که این فیلم نه‌تنها از نظر کارگردان، بلکه از دید بسیاری از مخاطبان نیز یکی از برجسته‌ترین آثار سینمایی قرن اخیر است.
تارانتینو با سبک منحصربه‌فرد، دیالوگ‌های تند و تیز، روایت‌های غیرخطی و شخصیت‌پردازی‌های پیچیده، همچنان یکی از چهره‌های تأثیرگذار سینمای معاصر باقی مانده است. انتخاب شاهکار از میان آثار او، شاید بیش از هر چیز، بستگی به نگاه مخاطب و تجربه شخصی‌اش از سینما دارد.
