ستاره‌دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای 3I/ATLAS که از دل کهکشان راه شیری به سوی منظومه خورشیدی ما شتاب گرفته است، تصاویر تازه‌ای منتشر کرده که آغاز شکل‌گیری دنباله‌ی آن زیر تابش خورشید را به‌وضوح نشان می‌دهد. این بازدیدکننده‌ی یخی با عرض حدود ۱۱ کیلومتر، نخستین بار تیر ۱۴۰۴ در فاصله‌ای فراتر از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری شناسایی شد و سپس مشخص شد منشأ آن از منظومه شمسی نیست.
رشد دنباله در برابر خورشید
وقتی 3I/ATLAS به تدریج به خورشید نزدیک می‌شود، گرمای بیشتر اتمسفر یخی‌اش را یخ‌زدایی و ذرات غبار را از سطح هسته رها می‌سازد. باد پرانرژی خورشیدی این ذرات را به عقب می‌راند و دنباله‌ای از گاز و گردوغبار شکل می‌گیرد که با نزدیک‌تر شدن به خورشید، چندین برابر طول هسته خواهد شد.
- عکس‌های «تلسکوپ جمینای» نخستین تصویر واضح از ابر مبهم (coma) پیرامون هسته را ثبت کرد.
- مشاهدات «جیمز وب» از سطوح قابل‌توجه آب و کربن‌دی‌اکسید در این جسم خبر می‌دهند.
چشم‌انداز رصد و اهمیت علمی
این جرم میان‌ستاره‌ای، سومین نمونه کشف‌شده پس از ‘Oumuamua و 2I/Borisov است، اما بزرگ‌ترین آنها شناخته می‌شود. با حرکت بیش از ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت، 3I/ATLAS در اوایل آبان‌ماه در پشت خورشید قرار می‌گیرد و سپس در آذر ماه در فاصله حدود ۲۷۵ میلیون کیلومتری زمین، نزدیک‌ترین نقطه دیداری‌اش را تجربه خواهد کرد.
- مأموریت‌های درحال گردش به دور مریخ، فرصتِ بررسی از نزدیک دنباله را فراهم می‌آورند.
- رصد دوره‌ای آن طی یک سال آینده اطلاعات ارزشمندی درباره منشأ و تکامل ستاره‌دنباله‌دارها در کهکشان به دست می‌دهد.
هر قاب جدید از 3I/ATLAS، یادآور پیوند منظومه ما با پهنه‌ای بی‌کران از ستارگان و اجرام میان‌ستاره‌ای است؛ اجرامی که افق‌های تازه‌ای در فهمِ تاریخ شکل‌گیری و توزیع مواد یخی در گیتی پیش چشم می‌گشایند.
