تاکر کارلسون، مجری جنجالی سابق شبکه فاکس نیوز، در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود با پی‌یِرز مورگان، ادعای واشنگتن درباره «ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین تهدید آمریکا» را به چالش کشید. او نه‌فقط بر «نبود حملات تروریستی از جانب ایران» در خاک ایالات متحده تأکید کرد، بلکه هشدار داد که تمرکز بر دشمنی خارجی، آتشی را زیر خاکستر مشکلات واقعی داخلی می‌دمد.
بازتعریف اولویت‌های امنیت ملی
به گفته کارلسون، اگرچه ممکن است تصمیم فرماندهان سیاسی این‌گونه القا شود که جنگ‌های دور از خانه ضرورت دفاع ملی است، اما پیشینه نگران‌کننده‌ای در سیاست‌های اخیر آمریکا وجود دارد:
- جنگ اقتصادی و نظامی با ایران، بدون هدف مشخص یا سنجش هزینه و فایده
- چشم‌پوشی از بحران مهاجرت غیرقانونی، اعتیاد به مواد مخدر و تورم فزاینده
او می‌گوید آمریکا درگیر «اقتصادی در حال فروپاشی» است که هر ماه بر فشار اقتصادی بر خانوارهای متوسط می‌افزاید. بحران مواد مخدر ده‌ها میلیون نفر را آلوده کرده و شفافیتی درباره هویت مهاجران و هزینه‌های جاری وجود ندارد.
بحران‌های ساختاری؛ تهدیداتی جدی‌تر از دشمن فرضی
کارلسون برای بازنمایی واقعی‌تر تهدیدها، از لیستی کوتاه نام می‌برد که بیش از حضور خارجی‌ها، زندگی آمریکایی‌ها را تهدید می‌کند:
- فروپاشی شاخص‌های اقتصادی (رکود حقوق واقعی، تورم مسکن، کاهش قدرت خرید)
- گسترش اپیدمی مواد مخدر (اوپیوئید و مخدرهای تازه)
به باور او، هزینه‌های کلان نظامی، به‌ویژه تمرکز بر تهدیدهای خارجی، منابع لازم برای مقابله با این بحران‌ها را هدر می‌دهد.
عبور از قطب‌نمای سیاسی به سمت انصاف تحلیلی
کارلسون که در گذشته بارها به جناح راست نزدیک بود، اکنون از هر دو حزب انتقاد می‌کند. او می‌گوید:
- ۱۱ سپتامبر ابزاری سیاسی شد تا افکار عمومی برای حمله به عراق و افغانستان همراه شود، به‌جای پاسخگویی به بازماندگان.
- سکوت در برابر کشتار غیرنظامیان در غزه، فارغ از بازی‌های سیاسی، نافی اصول بشردوستانه است.
او تأکید می‌کند که «تروریسم» باید دقیقاً تعریف شود: کشتن افراد بی‌گناه، صرف‌نظر از ملیت یا مذهب عامل، مصداق این واژه است.
چرا صدای کارلسون اهمیت دارد؟
با وجود سابقه بحث‌برانگیز او در فاکس نیوز و فاصله‌گرفتن از سیاست‌های رسمی، هر سخن تلخ کارلسون بازتاب فصلی از خشم یا سرگردانی بخشی از جامعه آمریکاست که:
- از جنگ‌های بی‌پایان در عراق و سوریه خسته شده‌اند
- از تورم و سقوط ارزش پول خود رنج می‌برند
نقد او می‌تواند تلنگری باشد برای سیاست‌گذاران تا پیش از هزینه‌کرد بیشتر برای امنیت خارجی، بحران‌های پیچیده داخلی را جدی بگیرند و ابزارهای حقوقی، اقتصادی و اجتماعی موجود را در خدمت مردم قرار دهند.
چندی پیش، واشنگتن پست نیز در تحلیلی نوشته بود که «بی‌اعتمادی به نهادهای رسمی آمریکا، با برجسته‌شدن شخصیت‌هایی مثل کارلسون تقویت شده است». فراتر از مواضع جناحی، اهمیت کلام او در یادآوری این نکته است که تعریف تهدید ملی نباید بازیچه منافع کوتاه‌مدت سیاسی باشد.
